Zengin bir efendinin çok sayıda kölesi vardı. Bunlardan birinin ismi Lokman idi. Diğer köleler Lokman’ı hep hor ve hakir görüyor, her fırsatta aşağılıyorlardı. Lokman, bu kölelerin arasında, adeta onlara tabi olmak zorunda kalan ve çoğu kere onların gadrine uğrayan bir kul gibiydi. İçi engin manalarla dolu olsa da, görünüşü gece gibi kapkaranlıktı.

Efendileri bir gün, rahatça ve afiyet içinde yesin, eğlensin diye kullarını (kölelerini) meyve getirmek üzere bağa gönderdi Köleler topladıkları meyveleri, tamah edip bir iyice yediler. Eve geldiklerinde de efendilerine: “ Meyveleri Lokman yedi” diye iftira ettiler. Efendi, Lokman’a yüzünü ekşitti, ağır bir tavır takındı. Lokman bunun sebebini araştırıp hakikati öğrenince efendisine dargın bir tarzda ağzını açıp:

“Efendi! Hain kul, Tanrı yanında, onun rızasını kazanmış bir kul olmaz. Ey kerem sahibi! Bu yüzden hepimizi imtihan et de gerçekler ortaya çıksın, dedi. Bize fazlasıyla sıcak su içir. Ondan sonra bizi büyük bir sahraya çıkar. Sen atlı olarak koş, bizi de yaya olarak koştur. O zaman kötülük yapanı görür, sırları açan Tanrı’nın işlerini seyredersin” dedi.

Efendi, kullara sâki oldu ve onlara sıcak su içirdi. Onlar da korkularından içtiler. Sonra onları ovalarda koşturmaya başladı. Kullar aşağı yukarı koşup duruyorlardı. Nihayet iyice yoruldular, mideleri altüst oldu ve kusmaya başladılar. İçtikleri su, yedikleri meyvelerin hepsini dışarı çıkardı. Lokmanın da midesi bulandı, o da kustu. Fakat onun karnından halis su geldi. Zira midesinde sudan başka bir şey yoktu.

Lokmanın hikmeti, bunu göstermeyi bilip başarıyorsa, varlığın sahibi olan Rabbimizin hikmeti nelere kadir değildir? Kıyamet gününde bütün sırlar açığa çıkacak, bilinip görülecek. Böylece sizin de bilinmesini istemediğiniz sırlarınız meydana çıkacak. Sıcak suyu içtiğiniz gibi kendinizi rüsvay edecek sırların tamamı açığa vurulmuş olacak. Bu yüzden kalplerde gizlediklerimizin hepsini bilen Sırların Sahibi’ne karşı samimi olmak gerekir.

Alican Tatlı'ın Yazısı.