Murat Küçükçifçi

Yürüyen merdivende koşanlara!..

“Ara sıra geleceğin tarihçileri bizim için ne diyecekler, diye düşünürüm. Modem insanı anlatmaları için bir cümle yeter: Çiftleşirdi ve gazete okurdu. Bu tanımdan sonra söyleyecek başka bir şey kalmazdı sanırım.”

Albert Camus’un Düşüş adlı eserinde yer alıyor yukarıdaki satırlar. Çoğu kimse gibi çağının yıkımlarından olumsuz etkilenen Camus, bu yıkıma seyirci kalan modem insanı resmediyor: “Çiftleşirdi ve gazete okurdu.” Camus’un düşündüğünü düşünmemek elde değil. Yukarıdaki modem insan resmine bir fırça darbesi atmam istenilse hiç tereddütsüz şunu derdim: “Yürüyen merdivende koşardı!” 

Her edebiyatçı farklı dilden isyan etti yaşadığı çağa. Özellikle yirminci yüzyıl, derinden yaraladı insan olduğunun farkında olanları. İdeolojik görüşü, rengi, coğrafyası, dili her ne olursa olsun ortak bir isyanı paylaştı bu insanlar. İnsanlık adına... Yirminci yüzyılda sokağın sesi bir siren cayırtısı gibi geldi kulaklara. Böylece karardı rüyalar. Yazdığıyla yaşadığı arasındaki farka tahammül edemeyen edebiyatçılar bu sefer yaşadıklarını, yani acılarını yazdılar. İsyanına sınır koyamayanlar oldu. Stefan Zweig intihar etti eşiyle beraber. 

Edebiyatçılarımız yükselttiler seslerini gelecek için. İnsanlık için...

“Önce Kristof Kolomb buldu Amerika’yı

Sonra biz

Umutlar azaldı, günden güne, mutluluklar

Ve ekmeğimiz...”

Cahit Külebi

“Arzulu mudur bir tank

Gece rüyasında

Ve ne düşünür tayyare yalnız kaldığı zaman

Tüfeklerin merhameti yok mudur?

Biz insanlar kadar.”

Orhan Veli 

Savaş, açlık, çığlık... Yıkımlar birbirini takip etti. Önceleri dünya savaştı. Sonra güçlenenler oldu zayıfı ezmek için. Savaşın alanı daraldı ama devam etti ölümler.

Ve halen sürmekte bu durum... Dünya birbirinden habersiz yaşamakta... Böyle bir ortamdan en çok çocuklar etkileniyor şüphesiz. Şaşıyor çocuklar insan amcalara.

“Anneciğim bu çok acıtıyor

Küçük kurşunlan yok mu bu askerlerin

Küçük çocuklar için?”

Mustafa Burak Sezer

“Bir jet dolanıyor başımda

Kızıl bir jet

Haydi, Ayşe aynayı getir

Gözüne tutalım pilotun

Şaşırsın. Kör olsun.”

Cahit Zarifoğlu

Savaşta okulu yıkılan çocuklara ağaç okul yaptı şair. Bir başka şair yoksul ülkelere elbise dikiyordu şiirden:

“Kanatların makas gagan iğne

Gökyüzünden diktiğin giysileri

As ağaçlarına yoksul ülkelerin”

Mustafa Ruhi Şirin

Çocuklar ölürken, yıkılırken kubbeler hızlıca yaşıyordu dünya. İnsanları bekliyordu çünkü izlenilmesi gereken film, yetişilmesi gereken toplantı, dudağa bulaşmayı gözleyen ketçap, takılmayı bekleyen kravat... Şair dayanamadı ve isyan etti:

“Kaçan bir gol kadar üzülmedik değil mi?

Ölürken çocuklar o güzel Afrika’da.”

İbrahim Tenekeci 

GENÇ'ın Yazısı.