Sümeyra Çelebi

Bir cümle bu şekilde başlarsa ekseriyetle sağlık ile noktalanır. Sıkça kullanılan bir teselli cümlesi ‘her şeyin başı sağlık.’ Peki ya teselli edilecek kişi hasta ise?

Ciddi bir hastalığa yakalanan bir yakınımla olan birlikteliklerimizde, herhangi bir olumsuz durumdan hatta sağlıktan bile konuşurken insanların farkında olmadan bu cümleyi kurduğunu fark ettim, sıkça benim de dilimin ucuna gelip geri gönderdiğim de oldu.

Bu işte bir terslik vardı. Evet sağlık çok mühim, evet cihan padişahının dediği gibi devlet çok muteber bir nesne sıhhatse ondan bile önemli ama hayattaki tüm insanları teselli edebilecek ve kaybı kişinin iradesi dışında olmayacak bir tutunulacak dal lazımdı sanki.

Bu her şeyin başı para olamaz. Çalışıp istediği halde paraya ulaşamayanlar çokça mevcut. Para, ulaşıldığında da ‘hah tamam para var şimdi tüm sorunlarla baş edebiliriz’ hissini vermeye yetecek motivasyona sahip değil. Misal sağlığı alamaz her zaman parayla insan. Milli tedrisattan geçmediği halde kâmil insan olmuşlar var. Aile olamaz maddi veya manevi bir depremle yok oluveren onca aile var, onlara ne diyeceğiz?

Netice olarak anladım ki; Allah’ın izniyle her isteyenin ulaşabileceği, hayatta insana yaşama gücü ya da bazen yaşamaya katlanma gücü veren, hayatın idamesinde önemli paya sahip olan; sağlık, aile, makam, maddiyat, arkadaş, başarı, vatan, yuva ve dahi tüm nimetlerin yitirildiği noktalarda hatta insanın canının sağ olmayacağını sezdiği son anda bile baş görevi yapan şey iman imiş.

Hayatta muteber bir nimet yok sıhhat gibi

Olmaya devlet cihanda sağlam bir iman gibi. 

GENÇ'ın Yazısı.