Çok sevdiğim bir arkadaşım kendisinin iyiliği için benden etik-ahlaki olmayan bir şey istiyor. Hem onu memnun etmek hem de ahlak dışı davranmamak istiyorum. Arada kaldım. Nasıl bir yol izlemeliyim?

Ateş, su ve ahlak arkadaş olmuşlar, birbirlerini çok sevmişler. Bir gün “Biz çok iyi arkadaş olduk, birbirimizi çok sevdik aman birbirimizi kaybetmeyelim. Kaybedersek bulmak için ne yapalım?” diye sormuşlar. Ateş “Beni kaybederseniz duman arayın, benim olduğum yerde dumanım da olur, dumanımı takip edin beni bulursunuz” demiş. Su “Beni kaybederseniz sesimi dinleyin, benim olduğum yerde sesim de olur, sesimi takip edin beni bulursunuz” demiş. Ahlak “Ne yapın edin beni kaybetmeyin, beni kaybederseniz bir daha bulamazsınız” demiş. Ahlakı kaybetmemek çok önemlidir. Hele ki bir arkadaşımı kırmayayım diye ahlak dışı bir davranışa asla yönelmemek gerekir. Benim ahlak konusundaki hassasiyetime saygı göstermeyen, kendi iyiliği için benden ahlaki olmayan bir davranış bekleyen biriyle arkadaşlık yapmam benim için ne kadar doğru onu da yeniden bir düşünmem lazım. Şayet arkadaşım istediği şeyin normal olmadığını bilmiyor, ahlak dışı bir davranış beklediğinin farkına varmıyorsa kırmadan incitmeden anlatmaya gayret etmeliyim. Ancak anlattığım halde beklentisi devam ediyorsa hiçbir şekilde seçimimi kendi iyiliği için ahlak dışı davranmamı bekleyen “arkadaş”ımdan yana yapmamalıyım. Çünkü gerçek arkadaş beni daha iyi bir insan yapar, geliştirir geriletmez, düzeltir yamultmaz, doğrultur bozmaz. Ahlaklı davranmam konusunda tehdit değil teşvik olur. Değilse arkadaşım da değildir.

Mehmet Dinç'ın Yazısı.