Hayatımda hep korkularım var. Bu korkuların beni diri tuttuğunu düşünüyorum. Mesela bütünlemeye kalma korkusuyla final sınavına gece gündüz çalışıyorum. Arkadaşım ise bu korku ile sağlıklı bir hayat süremeyeceğimi söylüyor. Sizce kim neden haklı?

Korku temel duygularımızdan bir tanesi ve bütün temel duygularımız gibi hayatta kalmamız için oldukça gerekli ancak duygularımızı yönetemediğimiz zaman var olmamıza değil yok olmamıza yardımcı olur. Bu anlamda korku kaygıya dönüşür, düşüncesi vaktimizi ve enerjimizi tüketir, bizi bir çok alanda işlevsiz kılar ya da ciddi anlamda yavaşlatır veya az işle çok yorarsa problem var demektir. Ancak korku motivasyona dönüşür, bizi harekete geçirir, zorlandığımız halde vazgeçmemize mani olur, üşendiğimiz halde yapmamıza sebep olur ve yorulduğumuz halde devam etmemize yardımcı olursa sorun yok, bu motivasyonu hiç kaybetmeyelim. Ancak mesele daha iyi anlaşılsın diye sorudaki somut örnek üzerinden gitmek gerekirse; tabi ki sınavlarımızla ilgili korku taşıyacağız, bu korku bizi motive etsin ve derslerimize daha çok çalışmamıza yardımcı olsun isteyeceğiz. Ancak okul dönemi boyunca derslere ciddi bir şekilde eğilmeyip sınava çok yaklaşınca korku üzerine korku yaşayarak ders çalışmak kendi kendimize verdiğimiz ciddi bir zarardan başka bir şey değildir. Dolayısıyla sorumluluklarımızı ihmal edip kısa zamanda çok korku yaşayacağımıza motivasyona dönüşmüş mutedil bir korku ile günlük hayatımızda sorumluluklarımızı yerine getirmeli ve korkunun bize fayda getirmesinin peşinde olmalıyız.

Mehmet Dinç'ın Yazısı.