Yahya Uyar

Bu Ramazan Uluslararası Öğrenci Mülakatları kapsamında Moritanya’nın başkenti Nouakşottaydık.

Ziyaretlerle, teravihlerle, iftarlarla çok güzel hatıralar yaşadığım bir Ramazan oldu.

Bir iftar sonrası Maarif Vakfı'ndan öğretmen hocalar bugün başka bir camiye teravihe gidelim isterseniz deyince bu güzel teklifi hemen kabul ettik.

Başkent sokaklarında biraz dolaştıktan sonra bir mahalle camine girdik. Elektriğin kısıtlı olmasından ötürü loş ışıklar arasında durduk namaza.

Şu detayı paylaşmakta yarar var:

Moritanya’da hatimle teravihin kılınmadığı cami sayısı bir elin parmaklarını geçmez diye söylüyor bilenler.

Genç bir İmam arkadaşımızın muazzam kıraatiyle, bitmesini istemediğim bir teravihti bu.

Teravihin son rekatında; Kur'an'ı Kerim'in 13. cüzünün son sayfasına geldiğinde imam kardeşimiz biraz yutkunarak durakladı, ağlamamak için zor tuttuğu sesiyle ayeti tekrarladı, bu defa cemaatte kendini bırakarak ağlamaya başladı. Ayeti 3. kez tekrar ettiğinde biz Türkler hariç herkes için için ağlıyordu.

O an tüylerim ürperdi. Benim yıllarca okuyup özel bir anlam hissetmediğim o ayetler nasıl bir anlam ifade ediyordu acaba diye düşündüm. Öylesine okuyup geçtiğimiz ayetlerde ne sırları, ibretleri, ıskalıyoruz acaba?

Moritanya halkını bize göre daha inançlı ve ibadet ehli gördüm. Bunda en büyük pay Kuranı sürekli okumaları ve anlamaları diye düşünüyorum.

Kur`an’ı anlayarak okumak bu millete dert olmalı, hedef olmalı her daim.

GENÇ'ın Yazısı.