Modern psikoloji kendini bilmeye çok önem vermiştir. Ruh sağlığı yerinde olan insanı tanımlarken “Kendi kendisiyle uyumlu; nedeni belli olmayan ve uzun süren kuruntu, kaygı, korku ve kuşkulardan uzak; kendine güvenen; yeteneklerini, özelliklerini duruma göre artı ve eksilerini bilen kendini böylece değerlendirip kabul edebilen “yani” kendini bilen insan olmayı ruh sağlığının vazgeçilmez şartları olarak kabul edilmiştir.

Günümüz dünyasında bireylerin psikolojik ve sosyal anlamda yaşadıkları en büyük sıkıntıların temel sebebi kendini bilme(me) üzerine yoğunlaşıyor. Kişi çok iyi niyetli de olsa kendini bilmediği zaman yaptığı her şey ne kendine yarıyor, ne çevresine, ne de içinde yaşadığı topluma. Aynı gömlek düğmelerinin baştan yanlış iliklenmesiyle sonrasının hep yanlış iliklenmeye mahkum olması gibi kişinin kendini bilmeden yaptığı her şey eksik kalıyor veya daha kötüsü eksi oluyor. Dolayısıyla kim hangi alanda ne çalışma yapıyorsa yapsın; yaptığı iş doğru olsun, kendisi, çevresi ve insanlık yaptığından fayda görsün istiyorsa işe “kendini bilme”den başlamak zorundadır.

“Kendini bilme” kimine göre kısa kimine göre uzun süren bir yolculuktur. Her yolculukta olduğu gibi “kendini bilme” yolculuğunda da temel ilke aynıdır: “Önce refik sonra tarik”. Yani kendini bilme yoluna girecek insan kendine önce bir yol arkadaşı bulmalı ondan sonra yola çıkmalıdır. Bakın bir etrafınıza, sizin yol arkadaşınız kim? (s.139)

(Bırakma Kendini, Mehmet Dinç, Aşina Kitap, 160 sayfa, 4. Baskı Mayıs 2018)

Mehmet Dinç'ın Yazısı.