Ömrü bizleri kulluğa hazırlamakla geçti rahmet Peygamberinin. Ne çok yoruldu ne çok ter döktü ne acılardan ve sınavlardan geçti. Mübarek dudaklarından bizim için döküldü nağmeler. Kura`n-ı Kerim`i koklaya koklaya getirdi biz ümmetine. Hira Dağı’ndan titreye titreye, koşar adımlarla Haticesine koşarken; dağlar, taşlar, ağaçlar zikredip selam veriyorlardı. Hatice Validemizde can buldu Resulümüz. O can bulurken bizler taa ötelerden nefes alıyorduk, Haticesi O`nu örtüyorken bizler ısınıyorduk. Her hali bize örnek, her hali bize şifa can Peygamberimiz... 

 

Öyle bir Peygamber ki yolumuza ışık, bizlerin kurtuluşuna güzergâh olan yegane dost. Hassas tavırlarıyla ümmetine tam bir örnek; susması, konuşması, düşünmesi, güzeller güzeli Rabbimizin ahlakıyla ahlaklanmış olması bizlere büyük bir nimet olan sevgi dolu can Peygamberimiz... “Ben, ancak güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim.” (bk. Muvatta, Husnü`l Halk, 8; Müsned, 2/381) O herkesin kulağına hoş gelen dili kullanırdı. O`nu duyan hiç unutmadı ondan duyduklarını, O`na düşmanlık etmek için önüne çıkanlar dahi o güzel berrak sözlerin karşısında eridiler. Ne için geldiklerini unutanlar, iman edip gittiler. Kulaklardan, gönüllere girdi şanlı Peygamberimiz. Gecesi, gündüzü kadar aydınlık bir hayat bıraktı bizlere. Rabbimize giden yolları tek tek açtı bizim için. İki büklüm olmuş bir ihtiyar onun hikmetli sözleriyle gençleşti. Heyecanla yanına sokulan bir çoçuk, onunla kendini cennette hissetti. Bir hanım onunla anladı kayalıklar arasında dahi olsa inci mercan olduğunu. Bir bey O`nun bakışında gördü merhameti, kelimelerin zerafetini, severken bile incitmemeyi. 

 

O tüm insanlığa rahmet olarak gönderilmiş birtanecik Peygamberimizdi. O gerçekten rahmetti. Bize bizden daha yakın, bizi bizden daha çok düşünen, anlayan bir rahmet deryasıydı Sallallahu Aleyhi Vessellem...

 

O sözler bugünlere tesir etti. Baldan tatlı sözleri, sonsuz hayatı umut eden tüm mü`minleri derinden etkiledi. Can Peygamberimiz`in sünnetlerine, O`nun miraslarına sıkı sıkıya tutunmak, heyecanla, aşkla bu davaya sarılmak en büyük mesele haline geldi. O gül kokusunu alanlar saf saf oldular. Gelen geçen bu kokunun menbaını sordular. Bizler de hep bir ağızdan; "Yerlere göklere sığmayan Rabbimiz`in, gönlümüze koyduğu aşk" dedik...