"Ey Esma! Bir kadın buluğ çağına girdiği zaman (eline ve yüzüne işaret eder) şu ve şu uzuvları dışında başka yerini göstermesi caiz değildir."

 

Bu hatırlatmadan sonra Hz. Esma (ra) validemiz, tesettürüne çok daha fazla özen göstermiş ve ömrümün sonuna kadar da bu çizgisinden ödün vermemiştir. Bir defasında oğlu ona çok pahalı ama ince bir elbise almış, validemiz ise elbiseyi giymeden geri göndermiştir. Oğlu bu hareketine üzülmüş: "Anneciğim, bu elbise içinizi göstermez" demiş, validemiz ise; "İçimi göstermez ama vücut hatlarımı belli eder" diyerek geri gönderme sebebini açıklamıştır. Daha sonra oğlu kalın bir elbise göndermiş, validemiz ise: "İşte bana bunun gibi elbise giydir" diyerek rızasını göstermiştir.

 

Hz.Esma (ra) validemizin, Efendimiz`den (sav) sonraki hayatı hep mücadele ve zorlukla geçmiştir. Özellikle oğlu Hz. Abdullah b. Zübeyr`in (ra) Mekke ve çevresindeki 9 yıllık hilafeti döneminde, birçok acı sınava tabi tutulmuştur. Hz. Abdullah b. Zübeyr`in (ra), Yezid ve adamlarının saltanatına karşı başlattığı mücadelede validemiz oğlunu bir an olsun yalnız bırakmamıştır. O günlerde validemiz 100 yaşlarına merdiven dayamış, gözleri görmez olmuştur.

 

Oğlu Hz. Abdullah b. Zübeyr (ra), Emeviler`in kölesi Haccac-ı Zalim ile canı pahasına mücadeleye girmiş, annesinin yanına gelerek ona içinde bulunduğu durumu ve adamları tarafından yalnız bırakıldığını anlatmıştır. Hz.Esma (ra) validemiz ise;

 

"Ey oğlum! Şerefinle yaşa, izzetinle öl, fakat kesinlikle esir düşme!... Eğer doğru yolda olduğuna ve Hakk`a davet ettiğine inanıyorsan yolunda devam et. Senin bütün adamların, arkadaşların bu yolda şehit oldu. Senin yanında bu dava için şehit olanların da senden bekledikleri budur. Yok eğer bunu dünyalık kazanmak için yapmışsan, sen ne kötü bir kulmuşsun! Adamlarının dağılması doğru yolda olan birini etkilemez! Daha ne kadar yaşayacaksın? Unutma ki en güzel şeref, Allah yolunda şehit olmaktır." diyerek oğlunu cesaretlendirmiş, oğluna sarılmış ve vedalaşmıştır. O anda oğlunun zırh giydiğini eliyle hissetmiş ve: "Şehadet aşığı birinin buna ihtiyacı yoktur üzerinden çıkart." diyerek zırhını çıkarttırmıştır. Hz. Abdullah b. Zübeyr (ra) meydana çıkmış ve aslanlar gibi çarpışarak şehit olmuştur.

 

Haccac-ı Zalim günlerce Hz. Abdullah`ın (ra) mübarek bedenini sallandırmış ve: "Annesi Esma gelsin benden rica etsin öyle indireyim" diyerek haber göndermiştir. Validemiz ise asla duruşundan ödün vermemiştir. Hatta bir bugün oğlunun mübarek bedenin önünden geçerken; "Bu hatip ne zaman minberden inecek?" demiştir. Validemiz böyle diyerek Allah yolunda şehit edilenin asla kaybetmeyeceğini ve diri olduğunu, zalimlerin ise her daim kaybetmeye mahkum ve ölü olduğunu ümmete haykırmıştır.

 

Haccac-ı Zalim, bakar ki validemiz ayağına gitmiyor, gider validemizin yanına: "Allah`ın düşmanına yaptığımı nasıl buldun?"der, validemiz ise; "Sen oğlumun dünyasını yıktın o ise senin ahiretini perişan etti" diyerek cevap verir. Haccac-ı Zalim bu kez: "Bırak şu münafığı!" deyince validemiz en gür sedasıyla şöyle haykırır: "Allah`a yemin ederim ki o münafık değildi! Çok oruç tutan, geceleri çok namaz kılan, kulluk vazifelerini yerine getiren, akrabasını ziyarette kusur etmeyen biriydi."

 

Haccac-ı Zalim bakar ki validemiz tavrından ödün vermeyecek, Hz. Abdullah`ın (ra) bedeninin alınmasına müsaade eder. Esma validemiz oğlumun mübarek bedenini kendi elleriyle yıkar ve toprağa verir sonra da; "Öldüğüm de beni yıkayın, kefenleyin ve üzerime güzel koku serpin. Fakat kefenime koku serpeyin, beni ateşle takip etmeyin" diyerek vasiyetini bildirir.

 

Vasiyetini yaptıktan birkaç gün sonra, hicretin 73.yılında 97 yaşında Mekke`de vefat eder. Hz. Esma bt Ebubekir (ra) validemiz aynı zamanda muhacirlerden en son vefat eden kadın sahabidir. Rabbim ondan ebeden razı olsun, bizleri şefaatine nail eylesin.