Eslem Nilay Bozdemir / Genç Haber Merkezi
 
Memlekette ne güzel düşüncelere ve o düşünceleri aksiyona geçiren kardeşlerimiz varmış ki, haberimiz yok. İşte bu yazı bize bunu haber veriyor...
 
Hafta sonları kabul eden ablalarımızın evlerinde çocuk grupları yapıyoruz. Biliyoruz ki eğitim ilk olarak çocuklukta başlar. İşte bu niyetle gönüllü ablalarımızla başladık bu hayra... 2 saat beraber oluyoruz. Bu beraberliğimizde Peygamberler Tarihi dersi işliyoruz.
                           
Peygamberler Tarihi panolarıyla görsel olarak hayatlarını çocuklarımıza anlatıyoruz. Adab kurallarını anlatıyoruz. Kapının nasıl vurulacağı, özür dileme, yemek yeme gibi. Çocuklarımız yedi yaşını geçtiği için namaz çeteleleri ile namaza alıştırılıyorlar. Bu iki saat içinde kesin oyun oynuyoruz.
                           
Bu hayrı işlememize vesile olup, evlerini bize açan ablalar, sizden Allah razı olsun!
 
Çünkü bu zamanda malesef insanlar Allah için evlerindeki eşyalar kırılacak korkusuyla, kanepelerine, halılarına bir şey dökülür endişesiyle evlerine almıyorlar. Halbuki güzel bir niyetle evlerine alsalar o eve ayrı bir bereket girer. Bir şeyleri lekelense, kırılsa, bozulsa bile ahirette o eşyalar şahitlik eder. O eve çocuk huzuru girer...
                     
Çocuklara tabi ki bir yandan da cüzden başlayıp Kuran-ı Kerim öğretiyoruz. Kuran`a geçen talebelerimize hediyeler veriyoruz. Yine her hafta elimizde yaptığımız kartları çocuklarımıza veriyoruz.
 
Özellikle kız çocuklarına süslü, renkli kartlar çok etki ediyor. Daha doğrusu kartlarda yazan sözler, hadis-i şerifler. Elhamdülillah 7-8 yaşlarında gruplarımıza başlayan çocuklarımızın ahlaki yapısı hakkında okulundan ve ailesinden çok güzel haberler alıyoruz.
                        
Yalnız 7 yaş dini eğitim için çok geç ki çocuk eğitimi anne karnında başlar. Annenin her halini hisseder çocuk... Nasıl maddi yönden dikkat edilmesi gerekenler söyleniyorsa o annenin dinlediği müzikten yediği lokmaya kadar dikkat etmesi gerekir.
                         
Sürekli televizyon izleyen bir annenin çocuğu büyüdüğünde dizi takipçisi birisinin olması tesadüf değildir!
                         
Ya da çok karşılaştığımız bir durum var şu zamanda... Anne çocuğu televizyonun başına oturtup kendisi mutfak işleriyle uğraşıyor. O çocuk orda ne olduğunu belki de anlamadan bilmeden izliyor. Anne de çocuğu sessizce durduğu için rahat ettiğini düşünerek ev işlerini yapıyor.
 
Sonra o çocuk büyüdüğünde anne çocuğu internet ve televizyon başından alamıyor. Anne bebeğinin bezini kalabalık bir ortamda değiştiriyor ve o çocuk büyüyünce açık kıyafetler giymek istiyor ve utanmıyor.
 
Yine anne çarşıda, mağazada çocuğunun orta yerde elbisesini denetiyor o çocuğun bilinç altına insanların önünde kıyafet değiştirmek ya da kıyafetsiz kalmak normal olarak yerleşiyor.
 
Velhasıl bunların hiçbiri tesadüf değil. Çocuk çok dikkat edilmesi gerekilen bir konu... Rabbim arkamızda sadaka-i cariye bırakacak evlatlar yetiştirmeyi nasib eylesin.
 
Derler ya çocuk deyip geçme diye, aynen öyle işte!
 
 
 
 

GENÇ'ın Yazısı.