Bu ay Abdullah Şener’in Kur’an-ı Kerim fotoğrafını değerlendirerek başlıyoruz. Fotoğrafın yumuşak bir ışık tonuyla çekilmesi, konunun güzel kurgulanması iyi düşünceler. Işığın yandan gelerek tesbih tanelerinin gölgelerini ortaya çıkarması da ışığın etkin kullandığını gösteriyor. Alan derinliğinin kısılması ve çok dar bir alanın net, diğer kısımların flu olması net bir mesaj veriyor. Ayrıca karenin çok sade ele alınması da dikkate değer bir artı. Fotoğrafta tek takıldığım nokta karenin niye dikey çekildiği oldu. Sanki fotoğraf yatay çekilse çok daha iyi olacakmış gibi duruyor. Kur’an’ın karşı sayfasının da görünmesi fotoğrafa büyük zenginlik katar ve konuyu daha geniş görmemizi sağlardı. 

Hasan Enes Ünlü’nün kırmızı minübüs fotoğrafı sanki yıllar önce çekilmiş tarihi bir fotoğraf gibi olmuş. Kırmızı arabanın renksiz bir ortamda canlı rengiyle adeta “ben buradayım” der gibi bağırması vurgu ve algılama bakımından hemen göze batıyor. Işık ve netlik konusunda da fotoğrafın bir sıkıntısı yok. Ancak arabanın içindeki adamın yüzünün görünmemesi ve minübüsün önündeki yazıların okunmaması hemen dikkati çekiyor. İnsan konusu belki bizim elimizde değil. Ancak birkaç adım sağa kayarak çekeceğimiz fotoğrafla yazıları çok daha iyi okuyabilir ve ciddi bir bilgiye sahip olabilirdik. Bir de bir arabanın veya evin, yapının iki yüzünün eşit miktarda görünmesi fotoğrafa yeni bir boyut kazandırır.

Saliha Gök’ün önde çiçekler ve arkada şehir fotoğrafı çok iyi kurgulanmış bir fotoğraf. Çok güzel bir bakış açısı. Çiçeklerin seviyesine eğilip yandan çekilmesi ve arkada evlerin sanki sisler içinde gibi görünmesi güzel bir kurgu. Ancak fotoğrafta birkaç.temel eksiklik var. Birincisi fotoğrafın net noktası belli değil. Burada öndeki çiçeklerin net olması gerekiyor. İkincisi, soldaki ağaç kareye fazlalık olarak girmiş. Fotoğrafı ikiye bölmesi ve görüntüyü kapatması iyi olmamış. Belki soldan sadece belli belirsiz girmesi uygun olabilirdi. Üçüncü olarak arka plan biraz fazla pozlanmış ve gökyüzü patlamış. Biraz daha koyu olması fotoğrafı ciddi bir derinlik ve doygunluk verirdi. Ayrıca gökyüzü gökyüzü gibi görünmeli. Fotoğraf için herhalde şöyle demek yanlış olmaz: ‘Senaryo iyi ama roller iyi oynanmamış.

A. Kudsi Arslan’ın bulutların üstünden çektiği manzara fotoğrafı, her fotoğrafçının başına konmayan bir talih kuşu gibi manzara aslında. Çünkü böyle bir bulut manzarası belki de Kudsi beyin karşısına bir daha çıkmayacak. Bu bakımdan çok şanslı bir buluşma bu. Peki buluşma nasıl sonuçlanmış ona bakalım.

Fotoğrafın netliği ve alan derinliği konusunda hiçbir sıkıntısı yok. Hatta alan derinliği oldukça geniş tutularak manzara fotoğraflarında her şeyin net çıkması kuralına da uyulmuş. Fotoğrafta üç farklı algılama noktası var. Birincisi, en önde yer alan ve otların, çiçeklerin ve taşların yer aldığı zirve kısmı. İkincisi, bulutların ve köy evlerinin yer aldığı vadi. Üçüncüsü de arka planda yer alan ufuk çizgisi ve gökyüzü kısmı.

En arkadan başlarsak ufuk çizgisi gayet düzgün kesilmiş. Ayrıca gökyüzünün çok dar tutulması çok iyi bir göze sahip olduğumuzu gösteriyor. Çünkü ana konumuz böylece kareye çok daha iyi girmiş. İkinci bulutların ve evlerin olduğu bölüm. Burada vadinin iki tarafında yer alan dağların zirvelerine varmadan fotoğrafın kesilmesine dikkatinizi çekmek istiyorum. İki tarafta da bir denge var. Bunu bir çoklarımız atlıyor. Bu bakımdan da iyi bir kadraj seçilmiş. Fotoğrafın en önde yer alan kısmında ise biraz eksiklik var. Daha doğrusu şöyle söylemek gerek ‘fazlalık var’. O bölüm kareye biraz fazla girmiş. Taşlar, çiçekler ve otların önde geniş olarak görülmesi ana konumuz bulutlardan ciddi bir rol çalıyor. Bulutların ve evlerin daha büyük olarak kareye girmesini engelliyor. Fotoğraf bir adam önden çekilseymiş çok daha göz doldurucu bir fotoğrafımız olurmuş. Fotoğrafı alt kısmından taşların hemen altından bir kağıtla kapatıp bakarsanız ne demek istediğimi hemen anlayacaksınız. Ayrıca Kudsi Bey bilgisayarında fotoğrafı alt kısmından aynı şekilde keserek bakarsa değişikliği çok daha iyi görecektir.

H. İbrahim Kurucan'ın Yazısı.