Cezayir, Arap Baharı tüm Ortadoğu’yu kasıp kavurmadan çok önce yakalamıştı özgürleşme fırsatını. Tam olarak da 1991 yılında. Cezayir’in bağımsızlığından sonra gerçekleşen ilk özgür seçimde İslami Selamet Partisi (FİS) tüm partilere karşı büyük bir üstünlük sağlamıştı. Cezayir’de yıllar sonra halkın özgür iradesiyle seçtiği bir iktidar hüküm sürecekti. Ama Cezayir ordusu, gerçekleştirdiği darbe ile halkın iktidara gelmesini engelledi.

Bugün Ortadoğu halklarının diktatörlerinden kurtulma mücadelesinde onların yanında olduğunu iddia eden Batı dünyası, o çok kutsadığı demokrasi kültürünün Cezayir ordusu tarafından katletmesine alkış tuttu. “Aman İslamcılar gelmesin, menfaatlerimize zarar gelir” endişesiyle Cezayir ordusunun, statükoyu, dikta rejimini korumak adına yaptığı vahşete gözlerini yumdu. Hatta destek oldu. 10 yıl süren o karanlık günlerde Cezayir halkı 100 bin insanı kaybetti…

Bugün tüm Ortadoğu’da yaşanan Arap Baharı’nın Cezayir’de kısa ve etkisiz sürmesinin en büyük sebebi, o korku dolu yılların Cezayir halk üzerinde bıraktı travmadır. O korku dolu günlere tekrar geri dönme endişesidir.

Arap Baharı’nın ardından Cezayir geçen ay sandık başındaydı. Katılım oranının sadece % 20’lerde kaldığı, başta İslami Selamet Partisi, (FİS) olmak üzere birçok siyasi partinin katılmasının yasaklandığı sözüm ona adil seçimler, Cezayir’deki statükonun bir müddet daha devam edeceğini gösterdi. Ta ki Cezayir halkının 1990’larda yaşadığı o travmayı atlatıp yeni bir bahar havasını yakalayıncaya kadar…

Resmi açıklamalara göre, Devlet Başkanı Abdülaziz Buteflika’nın ülkeyi 50 yıldır yöneten Ulusal Bağımsızlık Cephesi (FLN) 462 sandalyeli meclise 220 vekil sokmayı başardı. Ordu ve Buteflika yanlısı Başbakan Ahmed Uyahia’nın Ulusal Demokrasi Hareketi ise 68 milletvekilliği ile ikinci parti oldu. İslami üç partinin kurduğu “Yeşil Cezayir” ittifaki ise 48 sandalye kazanarak üçüncü parti olabildi.

Beytullah Demircioğlu'ın Yazısı.