Ellerime ve Başıma Değil, Kalbime Dokundular!
Alpaslan Öngel
Genç Gönüllüler olarak çeşitli sosyal faaliyetlerde ve hizmetlerde bulunmak üzere geçtiğimiz ay Gana’ya giden ilk on yedi kişilik grubun içindeydim. Hepimiz GENÇ’in önümüze koyduğu ufkun; Dünya Bizi Bekliyor! sözünün arkasında durmaya çalıştık gücümüz yettiğince.
Gana farklı bir ülke, tüm kirliliği, fakirliğine karşı güler yüzlü insanları var. Ömür boyu unutamayacağım bir hatıra yaşadım burada: Acraa’da gezerken öğle namazını kılmak için bir camiye girdik. Caminin avlusunda derslik odalar bulunuyordu. Çocuklar orada Kur’an öğreniyorlar. Bahçeye geçtiğimde etrafımı sardılar, fotoğraflarını çektim. Sonra eğildim, onlarla aynı boya geldim. Bir baktım ki saçlarıma, ellerime dokunuyorlar. Ellerimin içerisinde başımın üstünde onlarca minnacık el vardı. Başımda ve elimde, ellerini dolaştırıyorlar, beni tanımaya çalışıyorlardı. Ben de onlar gibi ellerimi saçlarında, ellerinde gezdirdim. Ben onlara, onlar bana yabancıydı. İçimde büyük bir burukluk vardı. Neden bu kadar yabancı kaldık diye.
Hayalim Gerçek Oldu
Gana’nın ikinci büyük şehri Kumasssi’de yeni yapılacak bir anaokulu için hep birlikte tuğla taşıdık, duvar ördük. Bu yüzden çok mutluyum. Hep hayallerimde bir köy okulunu baştan yapmak vardı. Nasibim Gana’nın bir ücra köyündeymiş.
İkinci Grup Ne Zaman Gelecek?
Gana’da yaşadığımız şeyleri anlatmam gerçekten de zor.. Sadece, Gana’dan ayrılırken sordukları soruyu paylaşarak bitiriyorum sözlerimi: Genç Gönüllüler’den ikinci grup ne zaman gelecek?
GENÇ'ın Yazısı.