Hüseyin Erdoğan

DNA bulunduğu canlının kalıtsal materyali, bilgi bankasıdır. DNA’da A(adenin),C(sitozin),T(timin) ve G(guanin) olmak üzere dört çeşit organik baz bulunur. Bu bazlar çift zincirde A karşısına T, G karşısına C gelmek suretiyle bir sarmal oluşturur. Canlılardaki çeşitliliğin sağlanmasında bu bazların çeşitli kombinasyonları(farklı farklı sıralanışları) asıl etkendir diyebiliriz. İşte bu bilgi bankasına Dr. Church ve ekibi kitap yazmayı başardı.

Bilim adamlarının naklettiği kitap 53,426 sözcük, 11 görsel öğe ve bir JavaScript programı içeriyor. İki tabanındaki kodlarla yani 1 ve 0 rakamlarıyla kodlanan kitap 55,000 iplikçik ile sağlandı. Yapılan testler sonucunda DNA’nın uzun süre bilgiyi saklayabileceği gözlendi. Fakat ne yazık ki işlenmiş DNA tekrar tekrar kullanılamıyor.

DNA’ya yazılan kitap Dr. Church’ın kendi el yazması kitabı. Dr. Church başta Moby Dick romanını kodlamayı düşündü fakat sonra kelimelerin kombinasyonu, resimleri ve JavaScript kodları göz önüne alarak DNA’nın kapasitesinin farklı bilgi çeşitlerine de açık olduğu göstermek için kendi el yazma eserini tercih etti.

Bu proje biyomühendislik alanında atılan önemli bir adım. Gerekli bilgileri saklamak için birçok yöntem kullanıyordu fakat bunlar verimsizdi ve istenildiği gibi sonuç alınamıyordu. Proje sayesinde artık oldukça az miktar kayıpla yüksek verimle uzun vadede bilgi saklamak mümkün oldu. Geleceğin dataları olarak nitelendirilen moleküllerin birçok enstitüde arşivler için kullanılacak gibi gözüküyor.

Kaynak: Robert Lee Hotz, Future of Data: Encoded in DNA, 16.08.2012, WSJ

GENÇ'ın Yazısı.