Alaeddin Özdenören. Şair ve yazar. Yedi Güzel Adam’dan bir tanesi. Rasim Özdenören’in ikiz kardeşi. 1940 doğumlu bu güzel insanı tanımamız gerektiğini düşünüyorum.

Şairliğinin yanında o, ciddi de bir fikir adamı. Denemelerinde, gazete yazılarında nasıl bir diriliş eri olduğunu görürüz. Uzun yıllar öğretmenlik yaptı.

“Unutulmuşluklar” isimli hatıra kitabında, Anadolu’nun sefil köylerindeki öğretmenlik maceralarını anlatır uzun uzun. “Anladım ki  çocuklar evdeki kimsesizliği okula taşıyorlar” diyen bu öğretmenden, öğretmenlere çok dersler vardır o sarı sayfalar arasında.  Liseden beri aktif bir şekilde edebiyatla ilgili olan Özdenören, Hamle, Edebiyat, Diriliş ve Yedi Güzel Adam’ın dergisi Mavera başta  olmak üzere birçok edebiyat dergisinde yazılar yazdı.

Şiirleri genellikle hüzün ağırlıklı olup, birçok alanda eser ortaya koymuştur.  “Allah’a inanmazsa insan, bu yırtıcı hayata nasıl karşı koyabilir” diyen Alaeddin Özdenören, çocuk ve gençlik yıllarını anlatırken  devamlı Rasim Özdenören’i ön planda tutar ve över. 26 Haziran 2003’te hayata gözlerini yuman bu güzel insandan bize unutulmayan dostluklar, derin hatıralar, saygıdeğer hüzünler ve önemli sözler kaldı:

“Hayat bir armağan değil, canla başla çalışarak yerine  getirilmesi gereken bir vazife.”

Yavuz Selim Güneş'ın Yazısı.