Mine Taşdemir

“Dün akşam nişanlımla atıştık.” diyen arkadaşım vesile oldu bu yazıyı yazmama. Atışmak… Bazen anne-babayla, bazen eşle, bazen de arkadaşla… Tartışma ile kavga arasındaki yolda tur atıp duran otomobil: Atışmak…

Kâh küçücük sebeplerle kâh hayatiyet arz eden sebepler ile beslenip, büyüyüp, kocaman olan bebek: atışmak…

Bir de atıştırmak var. Atışmaktan daha eğlenceli ve zararsız… Bu da yemek yemekle, aç beklemek arası güzergâhta direksiyon sallar gece gündüz.

Bazen okula giderken fast food ile, bazen uzun yola çıkarken annelerimizin çantamıza sıkıştırdığı yiyecek ekmek, hamur her ne ise onu hızlıca yemek… Öyle ya da böyle midemiz zil çalarken güzeldir atıştırmak…

Evet, bir de araştırmak var. Doğru düzgün yapmadığımız ve yapmak için çaba dahi sarf etmediğimiz iş: araştırmak… Uğrunda zaman ve çaba harcamayı gereksiz bulduğumuz bir iş… Çünkü zordur ilme aç olduğumuzda bilgi ile atıştırmak, sürekli araştırmak…

İnternet adındaki fast food büfeler her türlü bilgiyi sunarken ekmek arası, gereksiz iştir kitaplara gömülmek, araştırma yapmak. Ve yine zordur biri ile atıştığında sakin olmak, alttan almak… Nişanlı arkadaşım mı? Çoktan barıştılar…

GENÇ'ın Yazısı.