Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun altında, ara sokaklardan Parke Bulvar’a çıktığımda, yolun kenarına arabasını çekmiş, park ışıklarını yakıp bekleyen güzel yüzlü bir amca gördüm.

Aracının bir arızası, kendisinin bir ihtiyacı olabileceğini düşünerek, yanına yaklaştım, camı açarak selam verdim. O da kendi aracının camını açıp selamımı aldı.

“Hayırdır?” dedim, “-Hayır, hayır.” dedi. “-Şu apartmanda, oğluma misafir geldim. Pencereden görüyorum, yol kenarlarından sel suyu akıyor, kadınlar, çocuklar, karşıya geçemiyor.. Arabayla yanaşıp, çocukları, annelerini alıp okul kapısına iletiyorum.”

“-İnip bir elini öpsem.” dedim. “-Bu eller öpülmek için değil; duada istemek için.” dedi.

Ne diyelim Feridun Amca. Öyle görünüyor ki, seni de karşıya biri geçirecek inşallah…

Halit Yasir Özoğul'ın Yazısı.