Yusuf Toprak

Dünya üzerinde var olan her şey hareket hâlinde. Her varlık, kendi ivmesi ile ilerliyor, dönüşüyor, dönüştürüyor. Biz de değişiyoruz. Tabi ülkemiz, milletimiz de… Peki nereye gidiyoruz? Neye dönüşüyoruz?

Dilerseniz bütün bu soruların cevabını büyük münevver Cemil Meriç versin.

Asaletini Kaybeden İrfan

İrfanı hisarla kuşatmış Doğu, mabede bezirgân sokmamış. Yıllarca davar gütmüş, odun taşımış çömez… Meşaleyi çetin imtihanlardan sonra tutuşturmuşlar eline. “Emanetleri ehline tevdi ediniz,” demiş din.

Mürit: ceset. Can: mürşidin nefesi. Hint’te hocaların soyadı taşınırmış. Karâbetlerin en mukaddesi, şakirtle üstat arasındaki bağ.

Asırlar geçti, birer birer söndü meşaleler. İrfan asâletini kaybetti. Hafızaya çakıl taşı gibi çakılan bilgi kırıntılarına yeni bir ad bulduk: kültür. Genç kuşaklar, Batı’nın bit pazarlarından ithal edilmiş bu hazır elbiselere küçümseyerek bakıyor Hoca öğretmen oldu, talebe öğrenci. Öğretmen ne demek? Ne soğuk, ne haysiyetsiz, ne çirkin kelime. Hoca öğretmez, yetiştirir, aydınlatır, yaratır. Öğrenci ne demek? Talebe isteyendir; isteyen, arayan, susayan.

Not: İlgili bölüm, Cemil Meriç`in İletişim Yayınları tarafından basılan "Bu Ülke" kitabından alınmıştır.

GENÇ'ın Yazısı.