Ali Görkem Userin

Çoğumuzun az çok tanıdığı, bildiği bir çizgi ustası Hasan Aycın. Lakin çizgi alanındaki özgünlüğü ve başarısı yazarlığını ikinci plana itiyor kimi zaman da. Çizgi albümleri dışında bugün artık beş ayrı kitabı daha var Aycın’ın. Bunları masal/romanlar, anı ve söyleşi kitapları olarak tasnif etmek mümkün. Biz söyleşilerini bir araya getiren Güneşin Altında’dan söz etmek istiyoruz bu ay size. Çoğunluğunu çizgiye dair soru ve cevapların oluşturduğu bu söyleşilerde, sanatçının dışarıdan görülmeyen, görülse de doğru yorumlanamayan kimi yanlarına nüfuz ediyoruz. Artı, gerek çizgilerinin gerekse de diğer eserlerinin ve dahi hayata bakışının temelinde yer alan kimi özlere, ilkelere. Mesela bir yerde “İnsan topraktan aldığını toprağa iade etmekten kaçındı. Elmayı dişledi, çekirdeklerini toprağa bırakmaz oldu. Yani toprağın verdiğini topraktan kıskandı.” diyor Aycın. Onun için çok mühim bir ayrıntıdır bu. Ya da şu “Eğer sanatçı yorumlarını geliştirirken bir dua fonu oluşturabiliyorsa ürün bereketli olacaktır.” cümlesi. Söyleşilerde altı çizilecek çok cümle var. Ve ilginçtir, bu cümleler sanatçının eserini ve üretim sürecini olduğu kadar insanın yeryüzü serüveni de anlaşılır kılan cümleler. Son olarak bir söyleşideki “Bir genç size gelse ve ‘bir cümlelik bir nasihat’ istese, ona ne söylerdiniz?” sorusuna verilen cevaptan iki cümeyi okuyalım hep beraber: “Yeri, göğü ve bunların arasındakilerle beraber seni yaratanı sakın unutma ve yeryüzünün gariplerini dualarından uzak tutma…”

(Güneşin Altında, Hasan Aycın, İz Yayıncılık, Söyleşi)

GENÇ'ın Yazısı.