Selman Sami Taşçı / Genç Haber Merkezi / @selmantsc

Çoğumuz türküleri ile tanıdı onu... Her sözünde farklı bir anlam vardı, her sözünde bir mesaj vardı. Lâkin hayatını ne kadar biliyoruz bu büyük şâirin?

Adı; Aşık Veysel Şatıroğlu. Size bugün Aşık Veysel Şatıroğlu’nun kendi ağzından hayatını, küçüklüğünü ve yaşamını kısaca özetleyeceğim. Buyurun okumaya;

“Halk şairi. 1894’de Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde doğdu. Çocukluğunda geçirdiği bir hastalığın sonucu gözleri kör oldu. Saz çalmasını öğrendi. Köyünde çiftlik, Köy Enstitülerinde saz öğretmenliği yaptı. 19732’de öldü. Vasiyetine uyularak doğduğu köye gömüldü.

Kitapları: Deyişler, Sazımdan, Sesler, Dostlar Beni Hatırlasın.

Herkesin kendine göre yazması, söylemesi var tabii. Kimisi irticalen, kimisi de düşünerek yazar. Ben hemen yazayım desem, yazamam. Zaten yazı bilmem ki. Okuma da bilmem. Yazı nasıl olur, harflerin şekilleri nasıldır, bilmem. Çok küçükken babamın elinde bir kâğıt gördüydüm. Nüfus kâğıdı mıydı, yoksa senet miydi neydi, kırmızı bir şey. Yazı olarak bir onu hatırlıyorum.

Acılı, düşünceli, ya da sevinçli zamanlarım olur. Kendi kendime düşünürken, içimde bir şey doğar. İşte bu doğuş şiir olur. Birkaç defa söylerim. Tamamlanır, son seklini alır. Sonra yakınlarımdan birine yazdırırım bunu. Eğer besteler, saza söylersem aklımda kalır, unutmam. Bestelemediklerim pek aklımda kalmaz. Nasıl olsa yazdırdım, artık ölmez, unutulmaz derim. Bazen okurlar onları, ben de dinler hazlanırım.

Kısaca ben içimden gelen doğuşla söylerim şiirlerimi. Yani ilhamla. İlhamın da ne zaman geleceği belli olmaz. Daha çok düşünceli olduğum zamanlarda gelir.”

Not: Tırnak içindeki bölüm Ahmet Köklügiller’in “Şair ve Yazarlarımız Nasıl Yazıyorlar?” eserinden alınmıştır.

GENÇ'ın Yazısı.