Bu vesile ile Ahmet Erhan’dan biraz bahs etmek yerinde olacağı kanaatindeyim. Tanımayanlara Şair Ahmet Erhan’ı tanıtalım. Ahmet Erhan 1958 Ankara doğumluydu. Genç sayılabilecek bir yaşta 55 yaşında hayata veda etti. Ahmet Erhan son dönem Türk şiirinin dikkati en çok çeken şairlerinden birisi idi. İlk şiirini 1975 senesinde yayınlamış olduğunu öğreniyoruz. O günden bugüne şiirlerini geniş bir okuyucu kitlesine ulaştırmayı başardı. İlk kitabı Alacakaranlıktaki Ülke’yi 22 yaşında iken yayınladı ve bu kitabı ile Behçet Necatigil Şiir Ödülü’nü kazandı. Çok erken yaşta başlayan bu şiir serüveninde düzeyini hiç düşürmedi. 1984 yılında yayınlanan Kuş Kanadı Kalem Olsa adındaki toplu şiirlerinin bulunduğu kitabın arka kapağında onun için şiirimizin genç ustalarından biri olarak bahs ediliyordu. Bu onun çok genç bir yaşta şiir piyasasında kabul gördüğünün delilidir. Şiirleri geniş bir kitle tarafından okunurken bazı müzisyenler de bu şiiri bestelemeye başladı. 

 

Ahmet Erhan bir Akdenizliydi. Onun için Bir Akdeniz Milliyetçisi nitelemesi yapmak yanlış olmayacaktır. Burada milliyetçilikten kast edilen unsur bir kültür milliyetçiliğidir. Ahmet Erhan’ı şiirine göz attığımızda ait olduğu coğrafyanın izlerini taşıdığı çok rahat bir şekilde görülebilir iyi bir şiir okuyucusu tarafından. Türk şiirinde Ahmet Erhan’ı değerlendirecek olursak onu en lirik şairler silsilesi içinde değerlendirmemiz gerekir. Ataol Behramoğlu onu kuşağının en lirik şairi olarak değerlendirir. Gerçekten de onun şiirinde lirizmin bütün olanaklarından yararlanıldığı anlaşılmaktadır. Bu yönüyle incelediğimizde onun bir nevi sembolist olduğunu iddia edebiliriz. Şiirinde deniz, anne, gül, kuş başta olmak üzere bir çok motifle karşılaşırız. Bu hâliyle şiirini bir kültüre dönüştürmeyi başarabilmiş bir şairdir.

 

 

8 Şubat 1958 günü Ankara’da başlayan ömür 4 Ağustos 2013 Pazar günü İstanbul’da sona erdi. Erhan’ın cenazesi Ankara Karşıyaka Mezarlığında toprağa verildi. Ahmet Erhan hem kuşağının önemli bir ismi hem de kuşağının diğer temsilcilerinin sadık bir dostuydu. Genç şairlerin Ahmet abisi idi. 2000’li yıllara kadar mekanı Ankara idi daha sonra İstanbul Silivri’ye yerleşti. O bu mekanları mesken tutarken oralarda onunla beraber anılır idi. O hayata veda ederken bu mekânlarda deniz, oğul, anne, gül ve kuşlarda ona eşlik ediyordu mutlaka… 

 

 

 

 

Şiirler yazdım, türküler söyledim

En çok birilerini sevdim en çok

Aynalara sürdüm yüzümü olur olmaz yerde

Dişimi çiçeklerle biledim

Yorgunum diyorsam da inanma, değilim

Yaşarım daha yıllar yıllar

Ellerim hep böyle yaramın üstünde

Acının tarihini düşerim

Işık karanlıktır nice

Ayırabilirsen ayır elin erdiğince

Ben bildiğimi söylerim

Şair olmak zarar ömüre…