“Kime söz verirseniz verin, siz aslında Allah’a söz vermiş oluyorsunuz, bunun şuurunda olun ve her zaman sözünüze sâdık kalın.”

Bir Tefsir dersinde, kıymetli hocamız verdiğimiz sözleri tutmanın önemi üzerinde durmuş ve şöyle demişti: “Kime söz verirseniz verin, siz aslında Allah’a söz vermiş oluyorsunuz, bunun şuurunda olun ve her zaman sözünüze sâdık kalın.”

Gücüm yettiğince bu sözleri hayatımda tatbik etmeye çalışıyorum. Zaman zaman istemeden de olsa âhını aldığım, hayal kırıklığına uğrattığım insanlar olsa da, birisine herhangi bir vaatte bulunduğum zaman ahde vefa göstermeye gayret ediyorum. “Sözünün eri” bir insan olarak yaşamaya çalışıyorum. Rahmet Peygamberinin münafıklığın âlametlerinden biri olarak nitelendirdiği “verdiği sözü tutmamak, ahde riayet etmemek” gibi kötü hasletlerden sakınmaya çalışıyorum.

Geçtiğimiz yaz, söz tutma konusunda sınıfta kaldığım ibretlik bir olay yaşadım. Anlatayım;

Akşam olurken, bizim evlatlardan iki buçuk yaşındaki Hikmet Kerem’in ağlama krizi tuttu, bir türlü eve girmedi. Etle tırnak gibi olduğu diğer arkadaşlarından hiç ayrılmak istemiyordu. Yalvararak ağlarken, biraz yatışsın diye “hadi gel, sana çikolata alacağım bu gece, gelirsen alırım” dedim. Pek etkili olmadı, biraz zorlamayla karışık eve soktuk. Ağla zırla derken gece oldu ve yatma vakti geldi. Çikolata almak istiyordum lakin uyuyacağı için başka bir gün alırım diye düşündüm. Ve bütün aile öylece uykuya dalmış olduk...

Gece saat dört civarı, bazı sesler geldi kulağıma. İlk önce uyanamadım, yorgundum epey. Sonra baktım ses yükseliyor. Gözlerimi açtığımda söylenen cümleyi net olarak duydum: “Baba.. Çoco..” Doğruldum ve Hikmet Kerem’e baktım. Yatağının üzerinde, oturmuş bir vaziyetteydi. Uyanmış ve verdiğim sözü hatırlatıyordu bana. Ve hesap sorarcasına “baba, çoco” diyordu. Yani çikolatayı almadığımı vuruyordu yüzüme..

Bu olay Tefsir hocamızın “kime söz verirseniz verin, siz aslında Allah’a söz vermiş oluyorsunuz” şeklindeki vurgusunu hatırlattı bana. İki buçuk yaşındaki oğlumuz sayesinde güzel bir ders almış oldum, hatamı anladım... Başkalarına da faydası olur diye yazıya döktüm...

Süleyman Ragıp Yazıcılar'ın Yazısı.