Ateşi Yakmak / Ali Büyükçapar / Ötüken Neşriyat / 93 Sayfa

Küçükken şairlerin sırça köşklerde yaşadığını zannederdim. Öyle ya, şiir değerli, dolayısıyla şair daha da değerliydi. Onlara iyi bakılması yakışık alırdı. Büyüdüm, şiirler okudum. Belki de şiirlerle büyüdüm. Şiir kitaplarını, şairleri tanıdım. Şiir ve şair değerini gözümde hiç yitirmedi. Fakat şairlerin sırça köşkler bir yana, bazılarının sıradan apartman dairelerinde oturacak parayı zor bulduğunu, bizler gibi ekmek peşinde koştuklarını fark ettim. Sukut-u hayale uğradım. Neden, diye sordum, neden şairlere iyi bakılmıyor? Onlar bizim gibi çalışmasa, para kazanmak dertleri olmasa, yalnızca yazsalar olmaz mı? Şiir yazsalar, kelimeleri yaksalar, biz yansak…

Mehmet Emin Gül'ın Yazısı.