Genelde boş zamanlarını kitap okuyarak geçiren bir milletin evladı olarak biliyorum ki hiçbir zaman boş vaktimiz yoktur, bu nedenle kitap okumaya fırsat bulamayız. Fırsat bulduğumuzda da okuduğumuz kitaplar genelde bizi tatmin etmez. Geçenlerde yine beni hiç tatmin etmeyen bir kitabı bitirip kitaplığın bir köşesine atacaktım ki kitabın son sayfasına iliştirilmiş şu son cümleler çok hoşuma gitti.

“Bu kitabı okuduğunuzda sizin için hiçbir anlam ifade etmediğini hatta birçok kitabın yeni bir tekrarı olduğunu düşünebilirsiniz, eğer böyle düşündü iseniz size tavsiyem hemen bu kitabı kapatın ve yeni yedi kitaba başlayın(eğer bunları okumamış iseniz).

Hangi yeni yedi kitap?

Yunus Emre şiirleri, Muhyiddini Arabî’nin Fususul Hikem’i, Mevlana Celaleddini Rumi’nin Mesnevisi, İmam Gazali’nin İhyai Ulumuddin’i, İmam Rabbani’nin Mektubat’ı, İmam Nevevi’nin Riyazüssalihin’i ve Elmalılı Hamdi Yazır’ın Hak Dini Kuran Dili Tefsiri kitapları.

Bu yedi kitap her daim yenidir ve her okuyuşunuzda yeni bir anlam verebilirler. Bunları aynı anda ve günde birer ikişer ya da sizin belirleyeceğiniz dozajlarda sayfalar halinde okuyabilirseniz okuduğunuz için kolay kolay pişman olmazsınız.”

Bu cümlelerin geçtiği kitabın ismini ya da yazarının ismini bilinçli olarak vermiyorum okuyacak olan yine okusun okumayacak olan okumadığına yanmasın diye…

Sami Yaylalı'ın Yazısı.