Halife Harun Reşid’in kardeşi Behlül Dânâ Hazretleri bir gün kardeşinin tahtına geçip oturmuştu. Birkaç dakika oturmadan hemen sarayın hizmetçileri onu gördüler. Behlül Dânâ Hazretleri’ni tahttan indirdikleri gibi bir de temiz dayak attılar... Behlül ağlamaya başlamıştı. O anda saraya Harun Reşit gelerek Behlül’ün neden ağladığını sordu. Oradakiler Behlül’ün büyük ve affedilmez bir hata ettiğini, tahta çıkıp oturduğunu, kendilerinin de tahttan indirip onu bir güzel dövdüklerini söylediler.

Ağabeyinin ağlamasına üzülen Harun Reşit:

— «Behlül böyle hatalardan dolayı dövülür mü?» deyip özür diledi.

Behlül Dânâ Hazretleri kardeşine:

— «Kardeşim ben, beni dövdüler diye ağlamıyorum. Ben birkaç dakika tahta çıkmakla bu kadar dayak yedim, yarın senin durumun ne olur, ne kadar dayak yiyeceksin diye düşünüyor ve onun için ağlıyorum,» dedi.

Bu sözler, Harun Reşid’in gözlerini yaşarttı...

— «O halde söyle, nasıl hareket edersem kurtulurum?» dedi.

Behlül Dânâ Hazretleri de şu nasihatte bulundu:

— «Adaletle hükmet, kimseyi incitme, millet senden memnun olup sana dua etsinler. Ancak o zaman kurtulursun.»

Alican Tatlı'ın Yazısı.