Bilal Yavuz

Kendisinin yarınını ve ümmetin bugününü düşünen nefsânî, ümmetin yarınını ve kendisinin bugününü düşünen Rabbânîdir.

O nâs ki, sandukasında cennetin cehennemini, ciğerinde soluk gibi taşır.

Cennetin cehennemi; yani cehennemin cenneti!

İştiyâkın çilesiyle olmadan harâb, turâbında defineler bitemezdi.

Cennetin, tebessümünden görünmüyor diye sînesindeki nâr...

Cehennemin, heybetinden bâtın kalıyor deyu içindeki cehennem...

Hakk hasretiyle güzelliğini saçarken biri, diğeri enfes kızartıyorsa!

Ayrı dünyaların âlemleri denebilir mi?

Nefsimi yenemedikten sonra düşmanı yenmişim neye yarar?

Ümmete bu zamanda bu her yönden gelen hücum daha bir şey mi? İblisin nesli, on binlerce yıl saldırmışken, yaklaşıp her tarafımızdan.

Ne güzel uyanıktır iş yapan ve ne bedbaht kötürüm sadece konuşan.

Anladım ki insan, yazdıkça gerçekten yazar kendini.

Kendi kurtuluşunu kardeşinin kurtuluşunda bulmaktır asıl reçete.

Seni muhacir etmeyen hicret, önce içinde gerçekleşmeyen terk, nereye gidersen git, izini buldurur iblisine!

Kendisinin dışında nereye giderse gurbette kalır, bencilliğini kendisine bile itiraf edemeyen! Dostluk bahanedir, dostundan başkasını düşünmeyene.

Kadim dost Rabbin için bütün Müslümanları dost görmedikçe, tam iman etmiş olabilir miyiz?

Yolumuzu bulmayalım, yolu bulalım. Başka yol yok!

GENÇ'ın Yazısı.