Ayşegül Öztoprak

Genç Gönüllü Kızlar Konya ekibi olarak, 2015-2016 eğitim yılı üniversite etkinliklerimizi âdetimiz olduğu üzere bir tanışma çayı ile açmaya niyetlendik.

"Çay edebiyatı yok. Samimiyet var" demiştik, 25 Ekim 2013’de. Çok şükür ki çay edebiyatı yapmaktan bunalanların, çay edebiyatı yapanlardan sıkılanların ve uzaktan yakından konuyla alakası olmayanların ilgisini cezbeden davetkâr bir cümleymiş bu; güzel birlikteliklere kapı araladı. Aralanan kapının melodisinden midir yoksa o kapının ardındaki rayihadan mıdır bilemiyoruz takvimler 1 Kasım 2014’ü gösterdiğinde yine "Çay edebiyatı yok. Samimiyet var" dedik ve ikinci tanışma etkinliğimizi gerçekleştirdik.

+1’e talip olduk, belki çok daha fazlasıyla iki güzel yıl geçirdik hep birlikte. Malum şarkıda geçtiği üzere rayında bir tren olmaya gayret ettik, isteyenin bindiği ve isteyenin de indiği. Malum şarkıda geçtiği üzere bir nehirde su olmaya gayret ettik, isteyenin içtiği ve isteyenin de geçtiği. Her gelen kalmadı belki ve çayları iple çeken sadece çayımıza müdavim olanlar da oldu; her afişte buna geleceğim deyip gelemeyenler ve hiç planlamadığı halde kendini etkinliğimizin içinde buluverenler oldu. Ve yine çok şükür ki her ne olduysa bizim gayretimizin çok daha üstünde, hayretimize tabi olarak oldu.

İki yıl boyunca doludizgin koşmak hayali ile yolda emekledik belki de… Hakkımız olmadan yorgun düşmüş olacağız ki "Diriliş"in rüyasının görüldüğü, yeni bir koşu için eklemlerin tazelendiği, ayakkabıların cilalandığı, öncesinde bağcığının Allah`tan istendiği bir uyku” diye isimlendirerek biraz ara vermiştik bu yaz.

Biz dinlendik, bir dolu rüya biriktirdik bu yıl için. Üçüncü yılımıza başlarken bir çay içsek beraber, hasret gidersek, merak edenlere kim olduğumuzu anlatsak, tanışsak ve beraberce arasak neden +1 olarak yaratıldığımızı, derdimizden bahsetsek, biraz gençleşsek, hep birlikte Din`lensek?

Evet, "Çay edebiyatı yok. Samimiyet var. Gel bi çayımızı iç."

GENÇ'ın Yazısı.