Üçüncü Sayfalarından Kan Damlayan Ülke
Son yıllarda bize garip haller oldu diye lafa başlayanlar ne toplumdaki çürümüşlüğün ne de değer yargılarının erozyonunun boyutları konusunda fikir sahibiler. Onları naif iyimserlikleriyle baş başa bırakıp bu işler nereye gidiyor diye dertlenen herkesi popüler kültür denen canavarın ruhlarımızı, zihinlerimizi ve kalplerimizi nasıl iştahla kemirdiğini görmeye davet ediyoruz. Münevver Karabulut cinayeti ile zirveyi bulan şiddet olayları biçimi, tarzı ve medyada yansıtılış biçimi ile ne kadar da tipik örnekler… Seyreden, izleyen ve bilinçaltı şekillenen zombilerin rol aldığı senaryosu belli oyunlar bunlar… Sonundaki uçurumu göre göre gittiğimiz bir yolda yürüyoruz. Bu gazeteler, bu televizyonlar, bu filmler başka ne üretebilir ki? Ne umuyordunuz ki? Üçüncü sayfalarından, ekranlarından kan damlayan bir ülkenin çocukları sadece popüler kültür ile beslenir ve kalplerinin ve ruhlarının alternatif gıdalarını bulamazlarsa ya Cem ya Münevver olmaktan başka bir akıbetleri olmayacak. Bu kadar acı…

Varlığım "Yaşam Tarzı"na Armağan Olsun
12 yaşından küçüklerin ceza almadığını biliyormuş. Annesini öldürüp, SBS`ye girmiş. Soruları çözmüş tam bir soğuk kanlılıkla... Gazetenin başlığı: "11 Yılda 100 Yıllık Acı Çekmiş" olmuş. 100 yıllık acı: Çünkü; küçük katil modern, abiler şalvarlı, cübbeliymiş. Anne abalıymış: Kimse acımamış ona... 100 yıllık acı: Çünkü ailesi; küçük katilin, o yaşta, erkeklerle flört etmesine karşıymış... Demek katil "bizden" olunca aslında kader kurbanı(!) oluyor. Kurban ötekilerden olunca "Oh" oluyor.